ΠΑΝΑΓΙΑ των Καρυών της Θερμής: "Πολλά θά πάθεις, πολλά θά ἀκούσεις, ἀλλά ἐσύ νά μή λαθέψεις ἀπό τό δρόμο πού σοῦ χάραξα".

 

ΠΑΝΑΓΙΑ των Καρυών της Θερμής " εκεί θα αρχίσει μεγάλο ιστορικό" ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

3 Ιουλίου του 1959, Η πρώτη φανέρωση του αγίου Ραφαήλ σε όραμα μέρα μεσημέρι στην Μαρία Τσολάκη.

Λανθασμένως έχει καθιερωθεί επισήμως μέχρι τώρα να εορτάζεται στις 3 Ιουλίου η εύρεση των λειψάνων του αγίου ΡΑΦΑΗΛ.

Σύμφωνα με ηλεγμένες πληροφορίες που έδωσαν οι Θερμιώτες Δούκας και Μαρία Τσολάκη, οι οποίοι βεβαιώνουν ότι μια εβδομάδα μετά την εύρεση των λειψάνων του αγίου ΡΑΦΑΗΛ πήγαν σε λαϊκό πανηγύρι γειτονικού χωριού με την ευκαιρία της εορτής των αγίων Αναργύρων (1 Ιουλίου).

Στις συνοπτικές καταθέσεις που δόθηκαν εκ των υστέρων στη Μητρόπολη Μυτιλήνης, για τα γεγονότα των πρώτων μηνών μετά την εύρεση του Αγίου Ραφαήλ, δεν ελέγχηθηκε η ακριβής ημερομηνία της ευρέσεως.

Έτσι, καθιερώθηκε η ημερομηνία 3 Ιουλίου, που όπως προαναφέραμε είναι η ημέρα κατά την οποία εμφανίσθηκε για πρώτη φορά ο Άγιος Ραφαήλ στη Μαρία Τσολάκη, δύο μέρες μετά την επιστροφή τους από το προαναφερόμενο πανηγύρι.

Η διόρθωση αυτή γίνεται για λόγους ιστορικής ακρίβειας.

Μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω το γεγονός που διαδραματίσθηκε στις 3 Ιουλίου του 1959 από το βιβλίο ''η ζωή εκ τάφων'' του Μητροπολίτη Γουμενίσσης κ Δημητρίου

Ἡ ἀρχή τῶν ἀποκαλύψεων

Οἱ ἐργασίες συνεχίζονταν. Οἱ ἐργάτες ἔκτιζαν τό Ἐκκλησάκι σύμφωνα μέ τό σχέδιο πού χάραξε ὁ Δούκας.

Στά μισά περίπου τοῦ κτισίματος οἱ πέτρες τελείωσαν, καί ἔσκαψαν λίγο πιό πέρα γιά νά βροῦν ἄλλες.

Σκάβοντας ἀνακάλυψαν βαθειά στό χῶμα κάτι σπασμένα μάρμαρα καί ἐκκλησόπετρες, ὅπως ἔλεγαν.

Ἦταν 3 Ἰουλίου 1959, ὅταν προχωρώντας στό βάθος βρῆκαν ἕνα τοῖχο θολωτό μέ ἁγιογραφίες. Ἐπρόκειτο, ὅπως ἀργότερα ἐξακριβώθηκε, γιά τή δεξιά ἁψίδα τοῦ Ἱεροῦ ἀρχαίας Ἐκκλησίας.

Αὐτοί ὅμως, χωρίς νά τό ποῦν σέ κανέναν, ἄρχισαν νά «ξηλώνουν» τόν τοῖχο καί νά βάζουν στήν ἄκρη τίς πέτρες, γιά νά τίς χρησιμοποιήσουν.

Τήν ὥρα ἐκείνη ἀνέβηκε στίς Καρυές ἡ Μαρία Τσολάκη μαζί μέ τόν τετράχρονο γιό της τόν Παναγιώτη, γιά νά φέρει φαγητό στόν ἄντρα της, τόν Δούκα.

Βλέποντας τόν ἀρχαῖο τοῖχο μέ τίς ἁγιογραφίες, λυπήθηκε. «Κρῖμα εἶναι, καλέ. Πῶς τόν χαλᾶτε ἔτσι;».

Αὐτοί δέν τῆς ἔδωσαν σημασία. Ἡ Μαρία προχώρησε πρός τό μέρος ὅπου εἶχαν μεταφέρει τήν Ἁγία Τράπεζα ἀπό τό Ἐρημοκλήσι, γιά νά ἀνάψει κανένα κερί. Προχωρώντας, βλέπει ἀπό τό μονοπάτι πού ὁδηγεῖ στά Πάμφιλα νά ἔρχεται ἕνας παπάς.

Νόμισε πώς ἦταν ὁ π. Παχώμιος, ἐφημέριος τοῦ γειτονικοῦ χωριοῦ, γιατί εἶχε ἀκούσει ὅτι ἦταν ὑψηλόσωμος, σάν τόν κληρικό πού ἀνέβαινε.

Ὅταν τήν πλησίασε, ἡ Μαρία ἔσκυψε νά τοῦ βάλει μετάνοια γιά νά πάρει τήν εὐχή του.

Πρόσεξε τότε ὅτι ὁ κληρικός δέν πατοῦσε στή γῆ καί, σηκώνοντας τό βλέμμα της, εἶδε τά μάτια του νά λάμπουν σάν τό φῶς τοῦ ἥλιου.

Σαστισμένη φοβήθηκε νά τοῦ φιλήσει τό χέρι καί δέν τοῦ μίλησε.

Τόν προσπέρασε, προχώρησε λίγο καί, γυρίζοντας σέ μιά στιγμή νά δεῖ πρός τά πού πῆγε, ἀποσβολώθηκε.

Ὁ κληρικός βρισκόταν στήν ἴδια θέση ἀκέφαλος! Ἔντρομη ἔβγαλε μιά φωνή «Παναγία μου!», καί ὁ ἱερέας χάθηκε ἀπό τά μάτια της μέσα σέ μιά λάμψη.

Πανικόβλητη ἁρπάζει τό παιδί καί ἀρχίζει νά τρέχει γιά τό χωριό, ρίχνοντας φοβισμένη ματιές πρός τά πίσω, γιατί τήν ἀκολουθοῦσε ἡ σιλουέτα ἐκείνου τοῦ κληρικοῦ.

Οἱ ἄλλοι ἐργάτες μόλις τήν εἶδαν νά τρέχει, εἶπαν παραξενεμένοι στόν ἄντρα της «Ἡ γυναίκα σου τρέχει καί βλέπει καταπόδι της».

Ὁ Δούκας ἀνησύχησε κι ἔτρεξε νά τήν προφθάσει.

«Γιατί φεύγεις σάν νά σέ κυνηγᾶν καί δέν στέκεσαι νά πάρεις τά πράγματα; Τί ἔπαθες στά καλά καθούμενα;».

«Καλά τό λένε πῶς φαντάζει· ἐγώ, μαθές, εἶδα τόν παπά χωρίς κεφάλι» τοῦ ἀπαντᾶ ἐκείνη.

«Βρέ, δέν εἶσαι μέ τά καλά σου, διάβασμα θέλεις. Ἐμεῖς δουλεύουμε δέκα ἄτομα, δέν εἴδαμε τίποτε. Ἐσύ θά τόν ἔβλεπες μέρα μεσημέρι;».

«Ἐγώ δέν ξανανεβαίνω πάνω. Τό φαγητό νά τό παίρνεις μόνος σου».

Αὐτά τά λόγια ἀντάλλαξαν, καί ἡ Μαρία ἀναστατωμένη ἔφυγε τρέχοντας γιά τό χωριό.

Σ’ ὅλο τό δρόμο τήν ἀκολουθοῦσε ὁ κληρικός.

Στά μισά περίπου συναντᾶ μιά γριά Θερμιώτισσα, τή Σοφία Καρανικόλα, ἡ ὁποία, βλέποντάς την σ’ αὐτήν τήν κατάσταση, τή ρώτησε

«Τί ἔπαθες, κόρη μ'; Μήν εἶδες τόν παπά; Αὐτή ἡ Παναγία ἐκεῖ πάνω φάνταζε ἀπό παλιά, ἀλλά κανένας δέν ἔπαθε ποτέ κακό».

Ἡ Μαρία ντράπηκε νά τῆς τό πεῖ τήν χαιρέτησε καί συνέχισε τό δρόμο της.

Τό ἴδιο βράδυ εἶδε ἕνα ὁλοζώντανο ὄνειρο, πού ἦταν ἡ ἀρχή τῶν ἀποκαλύψεων.

Μιά πανέμορφη μαυροφόρα γυναίκα ἦρθε δίπλα της, ἔβαλε τό κρύο χέρι της στό μέτωπό της καί τῆς εἶπε:

«Μαρία, δέν ἔπρεπε νά φοβηθῆς.

Αὐτός πού εἶδες δέν ἦταν φάντασμα, οὔτε ὁ παπάς τοῦ χωρίου.

Ἦταν ὁ καλόγερος πού ἀσκήτευε ἐκεῖ πάνω καί τόν ἔσφαξαν οἱ Τοῦρκοι.

Μιά μέρα θά μάθετε τό ὄνομά του, τήν καταγωγή του καί τά μαρτύρια τοῦ ὅλα.

Ἐκεῖ πάνω εἴμαστε δύο χάρες, Παναγία καί ἁγία Παρασκευή.

Δέν θέλω κεριά, θέλω καντήλι ἀκοίμητο.

Σήκω τώρα καί πάρε τό μωρό σου, πού κλαίει. Ἄλλη βραδιά θά σέ ξαναεπισκεφθῶ,

γιατί ἐκεῖ θά ἀρχίσει μεγάλο ἱστορικό.

Πολλά θά πάθεις, πολλά θά ἀκούσεις, ἀλλά ἐσύ νά μή λαθέψεις ἀπό τό δρόμο πού σοῦ χάραξα».

Μ’ αὐτά τά λόγια, ἡ Παναγία ὑψώθηκε καί χάθηκε.

Ἡ Μαρία ξύπνησε καί ἔνιωθε τήν κρυάδα στό μέτωπό της.

Τόσο ζωντανό ἦταν τό ὄνειρο αὐτό, ὥστε ρώτησε τόν ἄντρα της «Μήπως ἄφησες τήν πόρτα ἀνοιχτή;

Λίγο πιό πρίν μπῆκε μιά μαυροφόρα μέσα».

«Σίγουρα σάλεψαν τά λογικά σου, τῆς ἀποκρίθηκε ἐκεῖνος. Τήν ἡμέρα βλέπεις ἕναν παπά, τή νύχτα μιά μαυροφόρα.

Τί θά γίνει μέ σένα;». Ἡ Μαρία δέν ξαναμίλησε, ἀλλά μ’ ἕνα αἴσθημα χαρᾶς καί φόβου ξημερώθηκε μέ τό παιδί στήν ἀγκαλιά της

ΠΗΓΗ https://l.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.moni-agiou-rafail.gr

σχετικά με την κυρία Μαρία Τσολάκη και την πριν λίγες ημερες εκδημίας της στις 16 Ιουνίου του 2024

"αυτή την ευλυγισία και το εύκαμπτο των χειρών μετά την Κοίμηση την είδαμε και στην εκδημία του Γέροντα Εφραίμ στην Αριζόνα - ΚΥΡΙΟΣ ΟΙΔΕ - να έχουμε την ευχή της " ΒΙΝΤΕΟ

Σύνδεσμος Βίντεο 

https://youtu.be/V-QExKNbJAI?si=J36oh82nW8XJZENs

Σχετικά και  στο άρθρο της Ρομφαίας

"Μία αφανής γνησία δούλη και διδακτή Θεού "

Βλ.https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2024/06/blog-post_751.html?m=1

Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕ ΔΙΧΩΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ...ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΔΟΔΕΙΚΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΜΑΣ, ΑΝΟΊΓΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΔΟ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ .

ΣΤΩΜΕΝ καλώς 

Δρ.Κωνσταντίνος Βαρδάκας 

" κάντε ησυχία όταν τα παιδιά κοιμούνται και όχι όταν πεθαίνουν "

ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΜΗ ΕΝΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΩΝ ΗΠΑ....ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΑΧΙΣΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΕΚΜΗΡΙΩΘΕΙ ΜΕΣΩ ΝΕΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ ΓΙΑΤΙ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ..ΣΤΩΜΕΝ καλώς 

ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ

Ο Kennedy αποκάλυψε ότι ο οργανισμός υγειονομικής ασφάλειας των ΗΠΑ είχε συγκαλύψει μια εσωτερική μελέτη του 1999, υπό την ηγεσία του ερευνητή Thomas Verstraten, η οποία έδειξε έναν εκρηκτικό κίνδυνο 1135% αύξησης του αυτισμού από το εμβόλιο για την ηπατίτιδα ..

Σύμφωνα με τον Kennedy, οι ερευνητέςΗ ήταν «σοκαρισμένοι» από τα αποτελέσματα,ΩΩ αλλά, αντί να τα δημοσιοποιήσουν, κάλυψαν τα ευρήματα.

«Απλώς απομάκρυναν τα μεγαλύτερα παιδιά και κράτησαν μόνο τα μικρότερα παιδιά, τα οποία ήταν πολύ μικρά για να διαγνωστούν με αυτισμό», είπε χαρακτηριστικά..

Στη συνέχεια, ο Kennedy ανέλυσε  πραγματικές αιτίες που οι παιδίατροι στέλνουν στο σπίτι γονείς που αρνούνται τα εμβόλια.

«Υπάρχει ένα δημοσιευμένο άρθρο που λέει ότι το 50% των εσόδων των περισσότερων παιδιάτρων προέρχονται από τα εμβόλια», τόνισε, εξηγώντας ότι τα εμβόλια συνδέονται με σημαντικά χρηματικά μπόνους για τους γιατρούς.

Αναφερόμενος στην ύπαρξη σύνδεσης μεταξύ εμβολίων και αυτισμού, ο Kennedy δήλωσε ότι κανένα από τα εμβόλια που δίνονται στα παιδιά κατά τους πρώτους έξι μήνες της ζωής τους δεν έχει μελετηθεί για αυτισμό. «Ας το κατανοήσουμε αυτό», πρόσθεσε

Περισσότερα στο https://www.bankingnews.gr/

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

Κραταιά Σκέπη της Ρωμιοσύνης η Τίμια Εσθήτα της ΠΑΝΑΓΙΑΣ μας που κρατάει Γη και Ουρανό και εορτάζει 2 Ιουλίου

 

Τώρα λοιπόν που μας περίζωσαν οι εχθροί και η διαστροφή της αμαρτίας, είναι ανάγκη να καταφύγουμε στα στρατηγικά πνευματικά μας όπλα, αυτά που για τους άπιστους και τους δόλιους θεομπαίχτες είναι ανύπαρκτα, ώστε η σωτηρία της Ελλάδος να ομοιάζει σαν ένα κακόγουστο παραμύθι.

ΦΩΤΟ - εκεί στο Περαχώρι της Ιθάκης στο μέρος που γεννήθηκε ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ λίγο πιο ανηφορικά από το σπίτι του, υπάρχει περικαλλής Ιερός Ναός που κατέχει την εικόνα της  ΒΛΑΧΕΡΝΙΩΤΙΣΣΑΣ η οποία  εορτάζει στις 2 Ιουλίου. 

Πριν ακόμα χαράξει το ΦΩΣ οι πιστοί από τον Ιερό Ναό αυτό ξεκινούν λιτανεία της Εφέστειας Εικόνος της Παναγίας της Βλαχερνίωτισσας  μέσα από μεσαιωνικά μονοπάτια που καταλήγουν στην απόκρημνη Δυτική πλευρά του νησιού όπου υπάρχει ένα σπήλαιο εκκλησία και εκεί τελούν την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία εις ανάμνηση της Κατάθεσης της Τίμιας Εσθήτος της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Γιατί τα λέμε όλα αυτά;

Ακριβώς γιατί αυτά μας κρατούν σε εποχές ασφυξίας λόγω της διαστροφής των καιρών μας.

Ακριβώς γιατί αυτά μας άφησαν οι πρόγονοι μας οι Ρωμιοί - βυζαντινοί από εκείνα τα χρόνια του ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ και είμεθα υποχρεωμένοι να τα αφήσουμε στις επόμενες γενιές της Ρωμιοσύνης. Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας 

Ας μάθουμε τι όπλα έχουμε , όπλα πνευματικά μεγάλης διαστημικής ισχύος που  η ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ τους σήμερα μας προστατεύει. 

 

από το  το https://fdathanasiou.wordpress.com/2012/07/01/%CF%84%CE%BF-%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%B5%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82- τα παρακάτω αξιόλογα στοιχεία που θα πρέπει να γνωρίζουμε

Μια «κρυφή» εορτή αφιερωμένη στη «Μητέρα του Φωτός» είναι και η «Κατάθεσις της τιμίας Εσθήτος της Ύπεραγίας Θεοτόκου εν Βλαχέρναις» (473), όπως αναφέρει το ημερολόγιο της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 2 Ιουλίου, ημέρα που εορτάζεται επίσημα αυτό το γεγονός. Μάλιστα είναι η πρώτη και κυρία εορτή την ήμερα αυτή. 

Όντως είναι «κρυφή» εορτή, υπό την έννοια ότι ελάχιστοι γνωρίζουν για το θέμα αυτό, σε αντίθεση με την Κατάθεση της  Τίμιας Ζώνης  που γνωρίζουν πολλοί. 31 Αυγούστου […] 

Πώς λοιπόν έχει το θέμα, η ιστορία του ιερού αυτού κειμηλίου της Θεοτόκου πού ονομάζεται Εσθήτα και πώς έφθασε στην Κωνσταντινούπολη;

Όταν αυτοκράτορας ήταν ο Λέων ο Μεγάλος ο Μακέλλης, περί το 470 μ.Χ., δύο Πατρίκιοι (αξιωματούχοι) αυτού, ο Γάλβιος και ο Κάνδιδος, από θείο πόθο κινηθέντες πορεύθηκαν στους Αγίους Τόπους για προσκύνηση. Περιδιαβαίνοντας τα ιερά Προσκυνήματα μετά την Γαλιλαία και τη Ναζαρέτ, κατά θεία οικονομία, όπως αποδείχθηκε, βρέθηκαν σε ένα χωριό της ευρύτερης περιοχής και απεφάσισαν να διανυκτερεύσουν στο σπίτι μιας σεβάσμιας γερόντισσας Χριστιανής Εβραίας.

 Εκεί λοιπόν οι δύο Πατρίκιοι είδαν ότι συνέχεια του κυρίως σπιτιού υπήρχε και άλλος κλειστός χώρος και εκεί υπήρχαν κάποιοι ασθενείς άνδρες και γυναίκες, με λαμπάδες και λιβάνια προσευχόμενοι. 

Από το χώρο δε αυτό ερχόταν και μια άρρητος ευωδία. Ήταν τόσο φυσικό να ρωτήσουν τη σεβάσμια γερόντισσα και αυτή απάντησε: 

«Ο Θεός πρόσταξε και γίνονται εις τούτον τον οίκον μεγάλα θαυμάσια: δαίμονες από τους ανθρώπους διώκονται, τυφλοί αναβλέπουσι. χωλοί περιπατούσι και πάσα άλλη ανίατος ασθένεια θεραπεύεται στους προσερχόμενους με πίστη». 

Και αυτοί είπαν: «Και πόθεν έλαβε εξ αρχής ούτος ο τόπος αυτό το χάρισμα; Παρακαλούμεν να μας ειπείς δια την άγάπην του Θεού, ότι και ημείς δια να δοξάσωμεν τα θεία Μυστήρια ήλθομεν από τόπον μακρινό να προσκυνήσωμεν».

Αμέσως φάνηκε ότι δεν ήθελε να φανερώσει την υπόθεση. Συμπλήρωσε μόνο: «Άλλο δεν ήξεύρω να σας ειπώ, ει μη μόνον, ότι ο τόπος είναι πεπληρωμένος της θείας χάριτος». 

Τότε οι δύο άρχοντες διέγνωσαν ότι κάτι μεγάλο μυστήριο κρύπτεται Εκεί.

 Έτσι την παρακάλεσαν και την εκολάκευσαν να τους πει την όλην αλήθεια και ότι δεν έχει να υποστεί βλάβη η ζημία αφού αυτοί είναι ξένοι και φεύγουν. 

Τότε η σεμνή εκείνη γυναίκα τους είπε: «Από την ώραν που επιστεύθη Τούτο το θείον Μυστήριον δεν το φανέρωσα τίνος ουδέποτε, καθώς και οι πρόγονοί μας δεν το ομολόγησαν τινός ανδρός κατά τον όρκο οπού αλληλοδιαδόχους ελάβομεν, αλλ’ επειδή βλέπω από τους λόγους σας ότι είσθε άνθρωποι ευλαβείς και αιδέσιμοι.

Θέλω να σας ειπώ εξ αρχής την υπόθεσιν αλλά να μην ομολογήσετε το πράγμα εις άλλον τινά αλλά να φυλάξετε κεκρυμμένο το μυστήριον. 

Γινώσκετε ότι εις τούτον τον ταπεινόν οικίσκο είναι πεφυλαγμένο ένα ιμάτιον της Παναγίας Θεοτόκου Μαρίας εις μικρόν κιβώτιο του οποίου η χάρις και θεία δύναμις ενεργεί τοιαύτα θαυμάσια». 

Συγκλονίστηκαν οι δύο η δε γερόντισσα συνέχισε:

«Αύτη η Θεία Παρθένος Θεοτόκος εις τον καιρόν της Κοιμήσεως, είχε δύο γυναίκας παρθένους πολύ οικείας, εις τας οποίας χάρισε δύο χιτώνας, τους οποίους φορούσε η Δέσποινα να τας έχουν χάριν ευλογίας. Μία από αυτάς τας δύο γυναίκας ήτο από το γένος μου και εις τον θάνατον της αφήκεν άλλην παρθένον συγγενή αυτής αυτό το θείον ιμάτιον και αυτή άλλης κατά διαδοχή παραγγέλλουσαι να μην το ομολογήσουν, και ούτω κατήντησε εις εμέ την ανάξια και τώρα δεν υπάρχει άλλη παρθένος να της αφήσω τον θησαυρόν αυτόν τον πολύτιμο».

Με πολλή συγκίνηση ευχαρίστησαν τη γυναίκα και τόνισαν ότι στα όρια της Παλαιστίνης δεν θα αναφέρουν ότι άκουσαν. 

Την παρακάλεσαν ακόμη να επιτρέψει να κοιμηθούν στον ιερό αυτό χώρο για να προσευχηθούν έτι περισσότερον και λάβουν χάρη και ευλογία. 

Η γυναίκα δέχθηκε και τους ετοίμασε όπως μπορούσε. η χαρά και συγκίνηση τους έφθασαν έως δακρύων. 

Προσευχόμενοι και ευχαριστούντες την Παναγία πού τους αξίωσε τέτοιας χάριτος, ελάχιστα κοιμήθηκαν. 

Όταν διαπίστωσαν ότι μέρος των ασθενών είχαν σε άλλο χώρο κοιμηθεί διότι οι πολλοί είχαν φύγει, πήραν ακριβώς τα μέτρα (διαστάσεις) του κιβωτίου εκείνου. 

Το πρωί αφού ευχαρίστησαν τη γυναίκα αποχαιρετώντας την της είπαν, ότι πριν αφήσουν την Παλαιστίνη θα περάσουν να προσκυνήσουν και θα τις φέρουν από ευγνωμοσύνη δώρα.

Στη συνέχεια κάπου στα Ιεροσόλυμα βρήκαν έναν ξυλουργό και του είπαν να τους ετοιμάσει, από παλαιά ξυλεία κιβώτιο σύμφωνα με τα μέτρα πού του έδωσαν.

 Έτσι μετά παρέλευση ημερών ξαναβρέθηκαν (με το κιβώτιο εντός σάκου), στο χωριό εκείνο και στο σπίτι της γερόντισσας. Έχοντες μαζί τους τα αναγκαία φαγητά έφαγαν με τη γυναίκα και συνευφράνθησαν. 

Και πάλι θέλησαν να κοιμηθούν εντός του ιερού εκείνου χώρου για χάρη και ευλάβεια, όπως και έγινε. 

Αυτοί έχοντας το γνωστό τους σκοπό είχαν στο βάθος και ένα φόβο μήπως δεν είναι θέλημα της Παναγίας η τολμηρή ενέργεια πού θα πράξουν. 

Έτσι προσευχόμενοι με δάκρυα εδέοντο στη Θεομήτορα να τους ελεήσει για ότι θα πράξουν. 

Μεταξύ άλλων είπαν και τούτο εκείνη τη νύκτα. 

«Πιστεύομεν ότι είναι ορισμός σου και θέλημα να έλθη και αυτός ο πολύτιμος θησαυρός εις την τιμώσαν σε πόλιν, την σήν επώνυμο, εις ασφάλεια και περιποίησιν των ορθοδόξων δούλων σου και σωτηρίαν διαιωνίζουσαν δια Τούτο τολμώμεν να εγγίσωμεν οι ανάξιοι εις το ιερόν Τούτο κιβώτιο και η χάρις σου να μας συγχώρηση την τόλμη μας». 

Έτσι εκείνη τη νύκτα τρέμοντες αλλά και χαίροντες έκαναν αλλαγή κιβωτίων χωρίς να διακρίνεται τίποτε το επιλήψιμο. Το πρωί όλα ήταν φυσιολογικά, χωρίς να εννοήσει η απονήρευτη γερόντισσα το συμβάν, την αποχαιρέτησαν με πολλές ευχαριστίες, έφυγαν μετά ανεκλάλητης χαράς για τη Βασιλεύουσα.

Ο αυτοκράτορας και η συνοδέια του ασπάζονται την τιμία εσθήτα στην ΚΠολη .

Φθάσαντες, σκέφθηκαν να μην ομολογήσουν αρχικά το γεγονός. 

Έχοντες προσωπικό χώρο πλησίον του Κερατίου Κόλπου, ο οποίος ονομάζεται Βλαχέρναι, έκτισαν ναό στο όνομα των Αποστόλων Πέτρου και Μάρκου, και όχι της Θεοτόκου για να μη δώσουν στόχο. 

Εκεί έθεσαν το ιερό κιβώτιο και φρόντισαν να γίνονται ιεροπραξίες. Όμως η Χάρη της Παναγίας ενεργούσε θαύματα και το θέμα έπαιρνε διαστάσεις. 

Έτσι ανακοίνωσαν στον αυτοκράτορα Λέοντα το όλο θέμα το τι έφεραν από τους Αγίους Τόπους, και ο οποίος χάρηκε υπερβαλλόντως για το χαρμόσυνο γεγονός και τίμησε τούς δύο Πατρικίους και τους μακάρισε πού ο Θεός τους αξίωσε να φέρουν τέτοιο θησαυρό στην Πόλη. 

Πάραυτα πήγε στο Ναό και προσκύνησε με συγκίνηση την Εσθήτα της Παναγίας (είδος γυναικείου φορέματος). 

Τιμώντας ο Βασιλεύς το ιερό κειμήλιο κατασκεύασε ειδικό κουβούκλιο και περιτύλιξε την Εσθήτα με πορφυρίδα βασιλική και έβαλε σε ειδική θήκη την οποία σφράγισε με βούλα και υπογραφή. 

Το επίσης σπουδαίο, τον υπάρχοντα μάλλον ναό της Θεοτόκου πού νωρίτερα είχε κτίσει η Πουλχερία, επεξέτεινε ο Λέων σε μεγαλοπρεπή προς χάρη της Παναγίας, τον γνωστό και με τόση φήμη Ναό των Βλαχερνών, και εκεί έθεσε την ιερά Εσθήτα. 

Ώστε ο Ναός της Παναγίας των Βλαχερνών με την τόση ιστορία έγινε προς χάρη του ιερού κειμηλίου.

 Όσο ζούσαν οι δύο Πατρίκιοι αλλά και ο Λέων είχαν μια συνεχή σχέση με το Ναό αυτό και την αγία σορό, όπως ονομάσθηκε η κατάθεση της Εσθήτος, και θεσπίστηκε η εορτή στις 2 Ιουλίου.

Ο μεγαλοπρεπής αυτός Ναός με τον πνευματικό θησαυρό εντός, πήρε τέτοιες διαστάσεις, ώστε μάλλον έγινε το μεγαλύτερο Προσκύνημα της Κων/λεως. και αφού το Προσκύνημα συνοδευόταν από ποικίλα θαύματα για χίλια χρόνια έως φυσικά την άλωση. 

Πέραν αυτών η Θεοτόκος Δέσποινα με ιερό «ορμητήριο» το Ναό αυτό συνέδραμε σε κινδύνους και επιδρομές, σε λιμούς και λοιμούς και οποία λυπηρά τους κατοίκους της Πόλεως. 

Αυτός ο Ναός ήταν και το κέντρο «αμύνης» στην επίθεση των Αβάρων. Εκεί εψάλη ο Aκάθιστος Ύμνος.

Σε μεταγενέστερους από τότε χρόνους, μετά το σωτηριώδες τέλος μιας πολιορκίας της Κων/λεως, ο Πατριάρχης για ευχαριστίες της Παναγίας αλλά και την τόνωση του λαού κάλεσε άρχοντες και αρχόμενους και έκαναν μεγάλη περιφορά με την Εσθήτα φερομένη, μαζί και ο αυτοκράτορας του καιρού εκείνου χωρίς στέμμα, ταπεινά φερόμενος, ακολουθούσε ψάλλοντας με το λαό το «Κύριε ελέησον». 

Φθάσαντες και πάλι στο Ναό των Βλαχερνών έξω αυτού, σε ψηλή εξέδρα ο Πατριάρχης, αφού έκανε εκτενή δέηση, άνοιξε ενώπιον τόσου λαού την ιερά θήκη, πήρε στα χέρια του την ιερά Έσθητα της Θεοτόκου, την σήκωσε και βλέποντας την όλοι επευλόγησε ο λαός ψάλλοντας με άκρα συγκίνηση. 

Στη συνέχεια πέρασε κατά δεκάδες χιλιάδας ο λαός για ώρες πολλές και προσκύνησε το μοναδικό αυτό κειμήλιο της Παρθένου. Όντως μέρες δόξας και πίστης.

Πού πλέον ευρίσκεται η ιερά Έσθήτα;

«…Η εσθής της Θεοτόκου εν αργυρά επίχρυσω σορώ και εν ιδιαιτέρω παρεκκλήσιω, το όποιον εκαλείτο δια τούτο και «Αγία Σορός», κείμενον προς βορρά του Αγίου Βήματος, και κιτισθέν υπό Λέοντος του Μεγάλου, η εσθής αύτη ήτις ονομάζεται και «Μαφόριο» εκ του εβραϊκού μαφορά, δηλούντος σκέπασμα της κεφαλής, δεν ήτο κυρίως φόρεμα. Αλλά σκέπασμα – πέπλος, κεφαλής επικάλυμμα. Μαζί δε με άλλα κειμήλια μετακομίσθη εκ Κωνσταντινουπόλεως εις Ευρώπη, όπου εσώζετο εν τη «μονή των Τριβήρων» εν Γαλλία, ην δε εξ ερίων εύφθαρτων εξειργασμένον και η κρόκη και ο στημων ομοειδή και ομόχροα. και αδιάλυτο επί τοσαύτους αιώνας. Και διαμένει πάντως και μέχρι του νύν όπου και αν σώζεται. Εφερον δε αυτό οι αυτοκράτορες μεθ’ εαυτών στρατεύοντες και το εκράτουν εν είδει σημαίας….» (ΒΙΒΛΙΟ «τα θαύματα της Παναγίας», 1890, σελ. 453).

Το κείμενο αυτό λέει ότι η ιερά Εσθήτα από την Πόλη μετακομίσθη σε μονή της Γαλλίας, προφανώς από τους Σταυροφόρους, στην οποια και μάλλον υπάρχει.

Ως προς το Ναό των Βλαχερνών, το 1453 οι Οθωμανοί ερειπωμένη βρήκαν την βλαχερνίτισσα, για αυτό και ουδέποτε την «ορέχθηκαν» να την κάνουν τζαμί. 

Ο ιστορικός Γεώργιος Φραντζής μας πληροφορεί ότι είχε καεί το 1434 από απροσεξία κάποιον αρχοντόπουλων. 

Αργότερα την ξαναέκτισαν ξυλοστέγη βασιλική. Στα γεγονότα 6-7 Σεπτ. 1955 η Παναγία των Βλαχερνών υπέστη σημαντικές καταστροφές… Ανακαινίσθηκε το 1960 ταπεινός πλέον ο Ναός όπως τον βλέπουμε.

Ως προς την αρπαγή-κλοπή της Εσθήτος (μαφόριο της Θεοτόκου) από τη γυναίκα εκείνη φάνηκε ότι ήταν θέληση της Παναγίας να πάει στην Πόλη με όσα συνέβησαν για αυτή γύρω για χίλια χρόνια. Όπως δε είπε, δεν είχε πρόσωπο να την αφήσει. Μάλλον δεν θα έμαθε για την «κλοπή», οι δε ασθενείς μετά το θάνατό της θα έπαψαν να πηγαίνουν και τα τότε ιστορικά περιστατικά που η Χάρη Της άνοιξε αυτή την Ουράνια πηγή το ιερό μύρο. 

Κατά κανόνα, στην αρχή τα θέματα αυτά παίρνουν διαστάσεις, αφού η πίστη ακόμη και ολιγόπιστων και αδιαφορών κάποιες φορές «φουντώνει», ειδικά δε στην περίπτωση εκροής μύρου – σπάνια περίπτωση – συνοδεύεται από πληθώρα ποικίλων θαυμάτων με προεξάρχοντα πάντα τις σωματικές ιάσεις.

Στα γραφόμενα ότι η παρουσία του μύρου ενεργεί «άπειρα θαύματα τα όποια δηλοποιούν την αέναον αγάπην της Κυρίας Θεοτόκου», έχουμε μια συμπύκνωση της πλημμυρίδας των θαυμάτων και του παροξυσμού της αγάπης της Παντανάσσης προς τους πονεμένους και θλιμμένους πιστούς πού δέονται και παρακαλούν. Εδώ θέση έχει και το εξής: με το να μη κυκλοφορεί η Ιερά Μονή βιβλίο θαυμάτων, να μη δίνει δηλαδή έντονη έμφαση στην πληθώρα των θαυμάτων, είναι σαν να λέει: Προέχει η πίστη, η εν Χριστώ ζωή, η απόλυτη δηλαδή εμπιστοσύνη στη Χάρη Της, όπου αυτά υπάρχουν, ας σπεύδουν να προσπίπτουν μετά δέους και να λαμβάνουν όταν εκείνη το εγκρίνει. Και Τούτο διότι τα θαύματα πού τόσο εντυπωσιάζουν και τόση σημασία δίδεται, δεν είναι αυτοσκοπός. Βέβαια, η Παναγία θέλει να ανακουφίζει από αγάπη και έλεος, κυρίως όμως αποσκοπεί στην αύξηση της πίστεως, στη βίωση των εντολών του Χριστού, στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας.

Ως προς την εκροή του μύρου στο κείμενο αναφέρεται ότι η παροχή οφείλεται «εις την άκτιστον ενέργειαν του Αγίου Πνεύματος». 

Τόσο περιεκτική η φράση. Δεν λέει ουσία (του Θείου), καθότι παντάπασι απλησίαστη ανθρωπίνως, αλλά ενέργεια, οπότε γίνεται νοητό ότι η παροχή του Ιερού μύρου δεν είναι γήινο άγιασμα, δηλαδή νερό πού η Χάρη το μετατρέπει σε θεραπευτικό και πάντα διατηρήσιμο, αλλά μύρο προερχόμενο απευθείας από το Άγιο Πνεύμα, αφού το Ιερό αντικείμενο η εικόνα αναβλύζει όχι κάτι γήινο αλλά Ουράνιο. 

Όντως μυστήριο το φαινόμενο, και δεν λέμε ορθολογιστικά πώς συμβαίνει, αλλά γιατί συμβαίνει, για παροχή και για του τρόπου αυτού πλούσιου ελέους, χάρη σε αμαρτωλά πλην πιστεύοντα τέκνα της Εκκλησίας.
Ως προς την έκταση της φήμης πού έχει πάρει η Χαριτόβρυτος Ιερά Εικόνα, ο Καθηγούμενος π. Δωρόθεος τονίζει ότι:

«Το μέγα αυτό θησαύρισμα της γεραράς ημών Μονής, εις ην καταφθάνουν καθ’ ημέραν απ’ όλον τον κόσμον πλήθη ψυχών και εναποθέτουν προ των ποδών Της τους πόνους, τας θλίψεις και τα αιτήματα των με άμετρο εμπιστοσύνη κομίζοντες εξ αυτής την δύναμιν και παρηγοριά δια την ουρανοδρόμον πορείαν των και της δωρεάς τα ιάματα». Δίδει έμφαση ότι πρέπει «με άμετρο εμπιστοσύνη» να ζητούμε προσευχόμενοι τις δωρεές. Τονίζει ειδικά και Τούτο. Να δίδει η Παναγία «την δύναμιν και παρηγοριά δια την ουρανοδρόμο πορείαν», πού σημαίνει ότι πέραν των δωρεών για υγεία και τα συναφή, πού είναι τόσο εύκολο να ζητούμε και το κάνουμε από ανάγκη, το πρέπον και σωτήριο να ζητούμε δύναμη και παρηγοριά στον αγώνα της πίστεως, των αρετών και στην προσήλωση της βιώσεως της πίστεως, ότι δηλ. οδηγεί στην ουράνια σωτηρία.

Εκτος της τιμής και πανηγύρεως που τελεί η Μονή στον Άγιο Νικόλαο, πανήγυρη τελεί στις 2 Ιουλίου «προς τιμήν της τίμιας Εσθήτος της Υπεραγίας Θεοτόκου και της Αγίας Ζώνης, τμήμα των οποίων εν τη Ιερά Μονή τεθησαύρισται, ωσαύτως δε και προς τιμήν της θαυματουργού και Μυροβλύτου Εικόνος της «Ρίζης του Ιεσσαί » της αυτής Μονής». Ώστε η Μονή κατέχει και τμήματα των ιερών κειμηλίων της Παναγίας. Και ναι μεν είναι γνωστόν ότι η Αγία Ζώνη ευρίσκεται στην Ι. Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου, τμήμα τιμίας Εσθήτος ίσως είναι το πρώτον που υπάρχει σήμερα, σε ορθόδοξα χέρια. Η τ. Εσθήτα υπάρχει σε μονή της Γαλλίας όπως γίνεται λόγος στο παρόν «περί της τιμίας Εσθήτος…». Φαίνεται ότι και τα δύο έχουν προέλθει από το Ναό των Βλαχερνών, οπού κάποτε υπήρχαν τα δύο αυτά κειμήλια.

Ο Χιτώνας της Παναγίας στη Γεωργία

 

Πρόκειται για την τιμία Εσθήτα, που φυλασσόταν στις Βλαχέρνες; Μάλλον όχι, αν εκείνη ήταν μαφόριο και όχι χιτώνας (όπως περιγράφεται πιο πάνω). Ίσως πρόκειται για το δεύτερο ένδυμα της Παναγίας, που δώρισε πριν την κοίμησή της (το μαφόριο και το χιτώνα – γι’ αυτό ήταν δύο τα ενδύματα, ενώ, αν ήταν ίδια, θα ήταν λογικό να είχε μόνο ένα & να είχε ήδη δώσει το άλλο σε κάποιον φτωχό). Έτσι επιβεβαιώνεται και η πληροφορία της παράδοσης περί δύο ενδυμάτων.

     ΤΟ ΙΕΡΟ ΑΥΤΟ ΚΕΙΜΗΛΙΟ ΦΥΛΑΣΣΕΤΑΙ ΣΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΖΟΥΓΚΔΙΔΙ ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ.

      ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΜΑΪΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΓΕΩΡΓΙΑ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑΣ (8ος  ΑΙΩΝΑΣ) Ή, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΑΛΛΕΣ, ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ (15ος  ΑΙΩΝΑΣ).

      ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΧΙΤΩΝΑ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΡΤΥΡΟΥΝ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ (1641-1688), ΟΙ ΠΡΕΣΒΕΙΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΦΕΝΤΟΝ ΕΛΤΣΙΝ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΧΑΡΙΕΒ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΠΕΡΙΗΓΗΤΕΣ ΤΩΝ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΩΝ ΧΡΟΝΩΝ.

      Ο ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΟΣ ΧΙΤΩΝΑΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ 1,80 Χ 1,50 Μ., ΗΤΑΝ ΒΑΜΜΕΝΟΣ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ Η ΒΑΦΗ ΕΦΥΓΕ.

      ΕΙΝΑΙ ΤΟΠΟΘΕΤΗΜΕΝΟΣ ΣΕ ΕΙΔΙΚΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟ ΞΥΛΙΝΟ ΚΙΒΩΤΙΟ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΗΓΗ ΕΥΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΑΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΥΠΑΘΟ ΓΕΩΡΓΙΑΝΟ ΛΑΟ.

      Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ (ΔΙΠΛΑ) ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ ΩΡΩΠΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ.
Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΕ ΗΓΟΥΜΕΝΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΙΜΟΘΕΟ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ.

Θεοτοκίον. Ήχος πλ. δ’.

Την ψυχήν μου, Παρθένε, την ταπεινήν, την εν ζάλη του βίου των πειρασμών, νυν ως ακυβέρνητον, ποντουμένην, πανάμωμε, αμαρτιών τω φόρτω φανείσαν υπέραντλον, και εις πυθμένα Αδου πεσείν κινδυνεύουσαν, φθάσον, Θεοτόκε, τη θερμη σου πρεσβεία, και σώσον παρέχουσαν σον λιμένα τον εύδιον, ίνα πίστει κραυγάζω σοι. Πρέσβευε τω σω Υιώ και Θεώ, των πταισμάτων δούναι μοι την αφεσιν, σε γαρ έχω ελπίδα, ο δούλος σου, Δέσποινα.

Απόδοση στα νέα ελληνικά

Την ταπεινή μου ψυχή, Παρθένε, που κλυδονίζεται σαν ακυβέρνητο πλοίο μέσα στη ζάλη των δοκιμασιών και κάτω απ’ το φορτίο των αμαρτιών, κινδυνεύοντας να πέσει στο βυθό του Άδη, πρόλαβε, Θεοτόκε [=μητέρα του Θεού], και σώσε την με τη θερμή σου πρεσβεία [=μεσολάβηση προς το Χριστό], προσφέροντας το γαλήνιο λιμάνι σου. Έτσι θα σου φωνάζω με εμπιστοσύνη: «πρέσβευε προς τον Υιό και Θεό σου να μου χαρίσει συγχώρηση των αμαρτιών, γιατί εσένα έχω ελπίδα, εγώ ο δούλος σου, δέσποινα» [=βασίλισσα].

ΠΗΓΕΣ..ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ-ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ-ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ -Misha.pblogs.gr-ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΓΝΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ.

ο Άγιος των Αεροπλάνων ( γιατί ταξίδευε στις γωνιές του πλανήτη έτσι )

 

Ἡ τελευταία φωτογραφία τοῦ Ἁγ.Ἰωάννη Μαξίμοβιτς

Φωτογραφία του Αγ.Ιωάννη Μαξίμοβιτς στις 2 Ιουλίου 1966-ημέρα της κοιμήσεώς του στο Σιάτλ-στον Ιερό Ναό του Αγίου Τύχωνα του Ζαντόνσκ

 

Κατά την διαδρομή από το Σαν Φραντσίσκο στο Σίατλ στράφηκε προς τα δεξιά και ευλόγησε τα βουνά της Πλάτινα, πριν να εγκατασταθεί εκεί η μοναστική αδελφότητα.Σε αυτήν πρωινή θεία Λειτουργία ο Άγιος Ιωάννης προσευχήθηκε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας του Κούρσκ

 

Photo taken of St John Maximovich in 1966 July 2nd the day of his death in Seattle. On route from San Francisco to Seattle he turned to the right and blessed the mountains of Platina before the brotherhood was even aware of their monastic dwellings. That morning Liturgy was celebrated and prayers before the Kursk icon of the Mother of God by St. John

…Από τον βίο του Αγίου…

Το Σάββατο στις 2 Ιουλίου το 1966 ο Άγιος έφυγε από αυτή την ζωή. Είχε πάει στο Σιάτλ μαζί με την θαυματουργική εικόνα της Παναγίας του Κούρσκ.

Μόλις τελείωσε την Θεία Λειτουργία και αφού πέρασε 3 ώρες προσευχόμενος μέσα στο ιερό πήγε στο δωμάτιο του να ξεκουραστεί, κάθισε στην πολυθρόνα του και στις 4 παρά δέκα το απόγευμα κοιμήθηκε τον αιώνιο ύπνο ήρεμα χωρίς πόνο. Ακούστηκε ένας θόρυβος και όταν μπήκαν μέσα τον βρήκαν κάτω πεσμένο από την πολυθρόνα του και όπως λένε προγνώριζε την ημέρα του θανάτου του εκ των προτέρων και ήξερε ότι ο θάνατος του πλησιάζει και είχε προετοιμαστεί όπως οι μεγάλοι Άγιοι της Εκκλησίας μας.

 

 

proskynitis.blogspot και hristospanagia3

Σημεία των Καιρών 3 ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

Δια Βίου Μάθηση και εμπειρίες. Δωρεάν Φροντιστήριο

 

..Διαρκώς συμβαίνουν στην ζωή μας απρόοπτα. Έρχεσαι στο μοναστήρι για να βρεις πνευματική ζωή, και συναντάς κακούς. Είναι απρόοπτο. Ζητάς κελλί από την πλευρά του μοναστηριού που δεν έχει υγρασία, το αποκτάς, διαπιστώνει όμως ότι η θάλασσα σου προκαλεί αλλεργία, οπότε δεν μπορείς να χαρείς ούτε την ημέρα ούτε την νύχτα.

Αμέσως θα σου πει ο λογισμός, σήκω να φύγεις. Είναι απρόοπτο.

Σε πλησιάζω με την ιδέα ότι είσαι καλός άνθρωπος και βλέπω ότι είσαι ανάποδος. Απρόοπτο.

Παρουσιάζονται συνεχώς απρόοπτα ενώπιόν μας, διότι έχομε θέλημα και επιθυμίες...

Τα απρόοπτα είναι αντίθετα προς το θέλημα και την επιθυμία μας, γι’ αυτό και μας φαίνονται απρόοπτα, στην ουσία όμως δεν είναι....

Διότι άνθρωπος που αγαπά τον Θεόν προσδοκά τα πάντα και λέγει πάντοτε «γενηθήτω το θέλημά σου». Θα έρθει βροχή, λαίλαπα, χαλάζι, κεραυνός; « Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον».

Επειδή αυτά κοστίζουν στην σαρκικότητά μας, γι’ αυτό εμείς τα βλέπομε ως απρόοπτα.

Για να μην ταράσσεσαι λοιπόν κάθε φορά και στεναχωριέσαι, για να μην αγωνιάς και προβληματίζεσαι, να τα περιμένεις όλα, να μπορείς να υπομένεις ό,τι έρχεται.

Πάντα να λες, καλώς ήλθες αρρώστια, καλώς ήλθες αποτυχία, καλώς ήλθες μαρτύριο. Αυτό φέρνει την πραότητα, άνευ της οποίας δεν μπορεί να υπάρχει καμμία πνευματική ζωή.

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης 

Πηγή ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

Ομάδα Άγιος Γεώργιος ο Καρσλίδης 

" πολύτιμοι επιζώντες όσοι δεν ταυτιστούν με το σύστημα της ¨καρτοκινητής έξυπνης δημοκρατίας ¨ και την αμαρτία "

 

 ΑΡΧΑΓΓΕΛΙΚΕΣ ΤΕΡΆΣΤΙΕΣ ΦΤΕΡΟΥΓΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΑΘΩΝΑ- φώτο του 2021

ΚΑΤΑΣΚΑΝΔΑΛΙΣΜΟΣ σε όλα τα επίπεδα θα επιτραπεί για να δούμε με ποιους πορευόμασταν στην δήθεν εικονική βεβαιότητα μας

που βρισκόμαστε -"θα σας ρίξουν παρά πολύ" - τόσο πολύ που ζαλίστηκαν και εκμαυλίστηκαν βλ. ΟΠΕΚΕΠΕ- " θα ζητήσουν να τον πάρουν πίσω αλλά δεν θα προλάβουν " 300 χρόνια πίσω πως τα γνώριζε ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ο Αιτωλός;

 

η Ελλάδα δεν κλέβει , όπως κάποιοι θέλουν να αμαυρώσουν την εικόνα της με όσα κατόρθωσαν διαχρονικές μικροκομματικές συμπεριφορές άγρας ψήφων και ατομικού πλουτισμού κάποιων  που νομίζουν ότι αν την γλυτώσουν εδώ δεν θα τα πληρώσουν επάνω.

αντίθετα η Ελλάδα κλέβει εντυπώσεις , είναι το ΦΩΣ, είναι ο ΑΓΕΡΑΣ της , είναι ο Πολιτισμός και η ΠΊΣΤΗ της.

Πολλοί έρχονται ως επισκέπτες και χαίρονται αλλά δεν γνωρίζουν γιατί τόσο πολύ χαίρονται ..

Είναι η ΧΑΡΙΣ που έχει ενσωματωθεί σε τούτα τα αλμυρά λιθάρια αυτής της ματωμένης μαρτυρικής γης ..όταν  ενστερνιστούν αυτή την μυστική δύναμη, τότε η Χαρά τους θα είναι ολοκληρωμένη.

ΣΤΩΜΕΝ καλώς 

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

το ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΟΝ - το ΑΥΤΟΔΕΣΠΟΤΟ - το ΑΠΑΤΗΤΟ της Ιεράς Μονής της ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ στο Σινά

 

τὸ αὐτοδιοίκητον, τὸ αὐτόδεσποτον καὶ τὸ ἀπάτητον τῆς μεγάλης Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὄρους Σινᾶ

ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΕΠΙΚΑΙΡΑ  ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ 

Ἡ ἱστοσελίς τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἀναρτᾷ τήν λίαν ἐνδιαφέρουσαν μελέτην τοῦ Ἐπίτιμου Καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ΕΚΠΑ κ. Βλασίου Φειδᾶ περί τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Σινᾶ καί περί τῆς προσφάτου δημιουργηθείσης καταστάσεως ἐν αὐτῇ ὡς ἕπεται: “Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΣΙΝΑ” 

Βλασίου Ἰω. Φειδᾶ

Ἐπίτιμου Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ΕΚΠΑ

Τὸ ζήτημα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὄρους Σινᾶ συνδεόταν πάντοτε μὲ τὴν ἄρρηκτη σχέση της μὲ τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων, ἤτοι τόσο κατὰ τὴν περίοδον τῆς Φραγκοκρατίας, ὅσον καὶ μὲ τὴν ἐπιβολὴ λατίνου Πατριάρχη καὶ λατινικῆς Ἱεραρχίας (1099–1268), ἀλλ’ ὅμως ἐκδιώχθηκαν, ἀμέσως μετὰ τὴν εἰσβολὴ τῆς κυριαρχίας τῶν Μαμελούκων στὴν Αἴγυπτο, στὴ Συρία καὶ στὴν Παλαιστίνη (1268–1517).

Οὕτως, ἀναγνωρίσθηκαν τά καθιερωμένα προσκυνηματικὰ δικαιώματα, ὄχι μόνον τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ἀλλὰ καὶ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὄρους Σινᾶ, ἀλλ’ ὅμως αἱ συνεχείς οἰκονομικαί πιέσεις καὶ οἱ περιοδικοί διωγμοί δέν ἐπέτρεπαν τήν πλήρη ἀνάπτυξη, ἤτοι τόσον τῆς Ὀρθόδοξης  Ἱεραρχίας, ὅσον καί τῆς  κανονικῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Ἐν τούτοις, ὁ αὐτοκράτορας τοῦ Βυζαντίου Ἰουστινιανὸς Α΄ (527–565), εἶχε ἤδη κατοχυρώσει τὸ αὐτοδιοίκητον, τὸ αὐτόδεσποτον καὶ τὸ ἀπάτητον τῆς μεγάλης Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὄρους Σινᾶ, ὅπως ἐπίσης καὶ ὅλων τῶν θεοβαδίστων Ἁγίων Τόπων τῆς κανονικῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ἤτοι τῆς Παλαιστίνης, τοῦ Ὄρους Σινᾶ καὶ τῆς Ἰορδανίας.

Βεβαίως, οἱ δύο καταστροφικοὶ παγκόσμιοι πόλεμοι τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνα (1914–1918 καὶ 1939–1945) κατέστησαν ἀναγκαίαν τὴν ἐπικύρωση τῆς Συνθήκης τῶν Παρισίων (1856), ἤτοι γιά τήν διεθνῆ προστασία τοῦ ἤδη καθιερωμένου προσκυνηματικοῦ καθεστῶτος (Status quo), ἤτοι ὅλων τῶν Ἱερῶν Προσκυνημάτων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καὶ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὄρους Σινᾶ.

Ἄλλωστε, τὸ καθεστὼς αὐτὸ (Status quo) εἶχε ἤδη ἐπικυρωθῆ καὶ μὲ τὸ ἄρθρον 63 τῆς Διορθωτικῆς Συνθήκης τοῦ Βερολίνου (1878), μὲ τὴ ρητὴ μάλιστα διακήρυξη, ἤτοι ὅτι «οὐδεμία ἀλλοίωσις δύναται νὰ ἐπιβληθῆ εἰς τὸ καθεστὼς τῶν Ἁγίων Τόπων» (Status quo), ἤτοι ὅπως αὐτό εἶχε ἤδη ὁρισθῆ  ἀμέσως μετὰ τὸν Κριμαϊκὸ πόλεμο (1853–1856) καὶ μὲ τὴ Συνθήκη τῶν Παρισίων (1856).

Ὑπό τό πνεῦμα λοιπόν αὐτό, τὸ προσκυνηματικὸ καθεστὼς τῶν Ἁγίων Τόπων διατηρήθηκε δέ καί μετά τόν πρῶτον Παγκόσμιον Πόλεμον (1914–1918), διό καί ἐπικυρώθηκε ἐπίσης ἀπὸ τὴν «Κοινωνίαν τῶν Ἐθνῶν» (1925), ἀλλ’ ὅμως καὶ μετὰ τὸν δεύτερον παγκόσμιον πόλεμον (1939–1945), παρά τὴν ἵδρυση τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ (1948), ἀνανεώθηκε ἡ προστασία τοῦ προσκυνηματικοῦ καθεστῶτος (Status quo), παρά τὶς ὑποκινούμενες ἀντικανονικὲς πιέσεις τῶν ἀραβοφώνων ὀρθοδόξων, ἤτοι στην προσκυνηματική ἀποστολήν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, γι’ αὐτὸ κατέστη τελικῶς ἀναγκαία καὶ ἡ τροποποίηση τοῦ Κανονισμοῦ Λειτουργίας ὅλων τῶν Ἱερῶν Προσκυνημάτων, ἤτοι ὄχι μόνον γιὰ τὴν ὑπόστασή του, ἀλλὰ καὶ γιὰ τήν ἐσωτερική του λειτουργία.

Εἶναι λοιπόν εὐνόητον, ὅτι οἱ δύσκολες διαπραγματεύσεις τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων μὲ τὴν Κυβέρνηση τῆς Ἰορδανίας, γιὰ τὴν διαμόρφωση ἐνὸς νέου νομοκανονικοῦ Κανονισμοῦ, κατέληξαν τελικῶς σὲ μία παραδεκτὴ σύνθεση τῶν διεθνῶς κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, τόσον τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ὅσον καὶ τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, στὴν ὁποία μάλιστα ἐπέμεινε ἀδιάλλακτα ὁ ἔμπειρος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Βενέδικτος (1958–1980).

Οὗτος, ὁ ἔμπειρος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ἔπεισε τὸν Βασιλιά τῆς Ἰορδανίας Χουσεΐν νὰ ἐκδόση τὸν ἰσχύοντα μέχρι σήμερον νομοκανονικὸν Κανονισμόν (1958), ὁ ὁποῖος ἐκάλυπτε ἤδη καὶ καλύπτει πλήρως, τὸ ἤδη καθιερωμένον καθεστὼς τῶν Ἱερῶν Προσκυνημάτων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καὶ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὄρους Σινᾶ.

Εἰς τὸ καθεστὼς λοιπόν αὐτὸ, ἐντάσσεται, ἀμέσως ἢ καὶ ἐμμέσως ἡ Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ὄρους Σινᾶ, ἀλλ’ ὅμως κατ’ ἀναφοράν πάντοτε τόσον πρὸς τὸ Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, ὅσον καὶ πρὸς ὅλα τὰ ἄλλα Ὀρθόδοξα Πατριαρχεῖα τῆς Ἀνατολῆς, τὰ ὁποῖα ὅμως συντονίζονται πάντοτε ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖο, διὰ νὰ ἀποτρέπωνται κανονικῶς οἱ ἀντικανονικὲς ἀξιώσεις καὶ ἀντιφατικές συγχύσεις τῶν ἀφιερωμένων εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ὄρους Σινᾶ μοναχῶν, ἀλλ’ ὅμως διά τήν ἐκπλήρωσιν καί τῶν καθιερωμένων περιοδειῶν, ἤτοι τῆς ἱερᾶς ζητείας, ἤτοι εἰς ὅλας τάς Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας, διά τήν οἰκονομικήν ὑποστήριξιν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σινᾶ.

Βεβαίως, ἡ  Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ὄρους Σινᾶ, εἶχε καί ἔχει ἤδη ἀναγνωρισθεῖ διεθνῶς ἀπὸ τὴν UNESCO, ὡς ἕνα ἀναγκαῖο καί πολύτιμο μνημεῖο παγκόσμιας πολιτιστικῆς κληρονομίας (2002), διό καί ὁλόκληρη ἡ περιοχή τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης τοῦ Ὄρους Σινᾶ προστατεύεται ὄχι μόνον ἀπό ὅλους τούς διεθνεῖς Κανονισμοὺς, τούς σχετικούς Νόμους, ἀλλὰ καὶ τίς καθιερωμένες Συνθῆκες, οἱ ὁποῖες μάλιστα ἀναγνωρίζονται ἀπό ὅλα σχεδόν τά Κράτη τοῦ κόσμου (Διεθνής Συνθήκη τῆς Γενεύης, Διεθνὴς Συμφωνία γιά τά ἀτομικά καί πολιτικά  Ἀνθρώπινα Δικαιώματα, Διεθνής Σύμβαση για τήν Προστασία τοῦ Παγκοσμίου Πολιτισμοῦ καί τῆς φυσικῆς κληρονομίας κ.ἄ.) Ἄλλωστε ἡ Ἱερά Μονή τοῦ Ὄρους Σινᾶ εἶχε ἤδη καί ἔχει πάντοτε μεγάλη σημασία καί για τήν ἴδια τήν ἐπιστημονική κοινότητα, ἀφοῦ τά  πολύτιμα καὶ σπάνια χειρόγραφα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὄρους Σινᾶ ἀποτελοῦν ἕνα πραγματικό θησαυρό διά τούς προσκυνητάς καί τούς ἐρευνητάς τῶν ἀπανταχοῦ τοῦ κόσμου.

Συνεπῶς, ὅλες οἱ διεθνεῖς Συνθῆκες, ἀλλά καί ὅλοι οἱ σχετικοί Νόμοι τῶν εὐλόγως ἐνδιαφερομένων κρατῶν, ἤτοι διά τήν προστασίαν ὅλων τῶν Ἱερῶν Προσκυνημάτων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί ὅλων τῶν Ἱερῶν Μονῶν, ἤτοι τῆς εὐρύτερης περιοχῆς τοῦ Ὄρους Σινᾶ, διατηροῦν δέ ἀλώβητη ὄχι μόνο τήν ἱερότητα ὅλων τῶν θεοβαδίστων ἱερῶν Προσκυνημάτων, άλλά καί τήν ἀποτροπήν τῆς ὁποιασδήποτε ἀμφισβητήσεως, ἀθετήσεως ἤ καί ἀλλοιώσεως τῆς διαχρονικῆς ἀποστολῆς τῶν Ἱερῶν Προσκυνημάτων, ὅπως λ.χ. ἡ ἄκριτη, ἀπαράδεκτη, παράνομη καί αὐθαίρετη ἀπόφαση, ἤτοι διά τόν προκλητικό ἀποκλεισμό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὄρους Σινᾶ, ἡ ὁποία ὑποβαθμίζει ἤ ἀπορρίπτει τόσον τήν πανορθόδοξη, ὅσον καί τήν παγκόσμια ἀκτινοβολίαν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τόν Ὄρους Σινᾶ, διό καί ὁ βίαιος ἀποκλεισμός της καταλύει τήν ὅλην ἀποστολήν τοῦ Προσκυνηματικοῦ Καθεστῶτος (Status quo) τόσον πρός τούς ἐγγύς, ὅσον καί πρός τούς μακράν…!

Ὑπό τήν προοπτικήν ὅμως αὐτήν, ἰσχύουν πάντοτε ὅλες οἱ προαναφερθεῖσες διεθνεῖς Συνθῆκες καί πολύτιμες ἐγγυήσεις γιά τήν καθιερωμένη προστασίαν τοῦ Προσκυνηματικοῦ Καθεστῶτος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὄρους Σινᾶ (Status quo), διό καί ἡ Κυβέρνηση τῆς Αἰγύπτου δέν νομιμοποιεῖται νά παρεμβαίνη αὐθαιρέτως ἤ καί νά ἀποφασίζη ἀκρίτως, ἤτοι γιά τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ὄρους Σινᾶ, ἡ ὁποία ὅμως εἶχε καί ἔχει πάντοτε τήν ἀναφοράν αὐτῆς, ἤτοι τόσον εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, ὅσον καί εἰς τό Προσκυνηματικόν καθεστώς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὄρους Σινᾶ (Status quo), διό καί ἀποκλείεται, ρητῶς καί κανονικῶς, ὄχι μόνον ἡ παρέμβαση τῆς αἰγυπτιακῆς Κυβερνήσεως, ἀλλά καί τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, ὑπό τήν καθιερωμένην ἐποπτείαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.

ΠΗΓΗ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ